Australian Kelpie: Alles over dit hondenras - LHIC (2024)

De Australian Kelpie is een zeer intelligente hond die al meer dan honderd jaar een waardevolle aanwinst is voor veehouders in Australië. Gefokt uit een combinatie van Britse herdershonden en inheemse dingo's, is de Kelpie een onafhankelijk, zeer energiek ras dat werk nodig heeft. Met voldoende lichaamsbeweging en mentale stimulatie zijn Kelpies geweldige metgezellen, en ze worden soms met veel succes gebruikt als hulphonden voor mensen in nood. Echter, zoals de meeste slimme werkende rassen, is het gebrek aan activiteit dat vaak gepaard gaat met het huisdier zijn een recept voor problemen, en eigenaren die niet voorbereid zijn op de eisen van het ras kunnen hun Kelpie opzettelijk en destructief vinden.

Herkomst: Australië
Schofthoogte:Reuen 46 tot 51 cm en teven 43,5 tot 48,5 cm
Gewicht:Tussen 11,5 en 20,5 kg
Kleur: Zwart, black and tan, rood, red and tan, geelbruin, chocolade en rookkleurig blauw
Verzorging:Af en toe borstelen is voldoende
Aard:De Kelpie is zeer werkwillig en leergierig. Hij heeft een aangeboren talent voor het werken met schapen. Hij is onvermoeibaar, trouw (hoewel wel vaak op één persoon gericht) en waaks.
Beweging:Zoals uit zijn aard al op te maken is heeft dit ras veel beweging en bezigheden nodig.

Bijten, een normaal onderdeel van het hoeden van hoeden, kan een probleem zijn bij sommige individuen, vooral bij degenen die kinderen ongecontroleerd mogen “hoeden”. Voor degenen die geïnteresseerd zijn in het krijgen van een hond voor behendigheid, flyball of andere hondensporttraining, kunnen ze veel slechter doen dan het kiezen van dit ras, maar ze zijn niet geschikt voor een zittende levensstijl en hebben minstens twee uur lichaamsbeweging per dag nodig.

Het zijn nogal vocale honden, altijd klaar voor een gesprek met de eigenaar, en het zijn geweldige waakhonden, altijd klaar om alarm te slaan. De Kelpie moet ook nauw worden geïntegreerd in het gezinsleven en mag, ondanks zijn oorsprong in de landbouw, niet buiten blijven. Het ras lijdt aan verschillende gezondheidsproblemen die veel van de Collie-rassen voorkomen, maar is over het algemeen gezond, en de meeste individuen worden 13–14 jaar oud.

Over & geschiedenis

Het woord 'Kelpie' komt oorspronkelijk uit de Keltische folklore en is de naam van een mythisch waterpaard dat een slechte wil jegens mensen draagt. Het ras deelt een gemeenschappelijke geschiedenis met de Australian Cattle Dog, die halverwege de negentiende eeuw zijn gefokt om te voldoen aan de eisen van grensveehouders in Australië. De basisstam voor het ras waren zwart-witte collies, van een inmiddels uitgestorven variëteit, geïmporteerd door hun eigenaren uit Engeland.

Men gelooft dat rond de jaren 1870 de ongebruikelijke stap werd gezet om een aantal van deze collies met de inheemse dingo over te steken. Toen, en nu, werden dingo's gezien als roofdieren van schapen, en daarom lijkt het idee om dingobloed in een kudde lijn te brengen contra-intuïtief. Deze gok heeft echter zijn vruchten afgeworpen, en zelfs vandaag de dag staan sommige boeren erop hun Kelpies om de paar generaties te overtreffen met wilde dingo's in de overtuiging dat het het ras verbetert.

Een van de vroegste nakomelingen van dit fokprogramma werd door haar eigenaar Kelpie genoemd, en de naam is van generatie op generatie gebleven. Het resultaat van deze vroege fokexperimenten was een veerkrachtige, slimme hond die zeer geschikt was voor het klimaat van de Australische Outback, urenlang kon rennen zonder zelfs maar een slok water, en die onafhankelijk genoeg was om een kudde of kudde zonder water te laten werken. constante input van de eigenaar. Het ras vond zijn weg buiten Australië in de twintigste eeuw en werd gebruikt om een scala aan vee te hoeden, waaronder runderen, geiten en rendieren, in veel verschillende delen van de wereld. Tegenwoordig bestaan er twee soorten van het ras: de werkende Kelpie en de showkelpie, waarbij de showstam iets minder mager en atletisch is.

Verschijning

Zoals hierboven vermeld, kunnen Kelpies worden beschouwd als werk- of showdieren, met veruit de meeste werkhonden. Hoewel de volgende beschrijving van toepassing is op de werkstam, zien showhonden er hetzelfde uit, maar zijn ze meestal korter en dikker. Qua uiterlijk is de Kelpie een middelgrote, atletische en goed gespierde hond, soepel in zijn beweging en wekt hij de indruk van veel energie. Fysieke gezondheid is van het allergrootste belang en het vrij zijn van kreupelheid of andere defecten wordt als veel belangrijker beschouwd dan het strikt naleven van de ras standaard. In beweging moet de manier van lopen van de hond slank en moeiteloos zijn, met de neiging dat alle vier de poten in volle vlucht op een enkele lijn landen.

Het hoofd heeft een licht afgeronde schedel tussen grote, geprikte oren en een uitgesproken stop voor de middellange, taps toelopende snuit. De lippen zijn schoon en strak, zonder overtollig gevlogen, en de tanden moeten groot zijn, binnen een iets overbeet. De ogen zijn middelgroot, ovaal van vorm en donker van kleur.

De Kelpie is iets langer dan hij lang is, met de nek en rug stevig en gespierd zonder zwaar te zijn. De rug is niet vlak, maar vertoont eerder spiercontouren bij de schoft en lendenen. De borst is diep en de ribben zijn matig gewelfd, terwijl de buik mager en opgetrokken is. De ledematen zijn licht gehoekt en goed gespierd, en de hond staat hoog op strakke poten.

De vacht van het ras is zeer variabel, maar een 'gemiddelde' Kelpie heeft een grove, halflange boven vacht en een iets zachtere onder vacht. Het haar kan elke kleur hebben. Elk mengsel van deze kleuren is te zien, en veel honden hebben bruine aftekeningen samen met hun primaire kleur. Mannelijke Kelpies zijn over het algemeen ongeveer 45-50 cm lang en wegen 17-20 kg, terwijl vrouwtjes gemiddeld 41-45 cm (16-18 inch) hoog zijn en ergens tussenin wegen. 14 en 18 kg.

Karakter en temperament

Altijd alert en klaar om te werken, deze zeer intelligente hond is een genot om mee om te gaan. Als werkhond die is gefokt om intensief en met beperkte leiding te werken, ziet de Kelpie zichzelf echter vaak meer als een partner dan als een huisdier, en het vereist een ervaren eigenaar en een duidelijke en onbuigzame reeks regels om echt een partner te worden. biedbare metgezel. Zonder werk zal het ras snel onrustig en lastig worden, en dus moet iedereen die de aanschaf van een Kelpie overweegt, voorbereid zijn om ze in een vroeg stadium aan het werk te zetten, of dat nu het verzamelen van vuile was is, het ophalen van de post, of met boodschappen van de plaatselijke winkel.

Het zijn zeer loyale honden en het zijn goede waakhonden, omdat ze constant alert zijn op hun omgeving en behoorlijk luidruchtig zijn. Zonder voldoende socialisatie kunnen ze echter ook angstig of agressief zijn tegenover vreemden, en daarom moeten er inspanningen worden geleverd om te voorkomen dat dit een probleem wordt. Ze kwijnen als ze geen menselijk gezelschap hebben, geven de voorkeur aan constant contact en zijn niet geschikt om buiten te leven. De meesten zijn erg goed met kinderen en kleinere dieren, maar hun instinct om te hoeden moet worden beperkt wanneer ze tijd doorbrengen met kinderen of andere huisdieren, omdat ze in hun 'kudde' kunnen happen of bijten als ze niet meewerken.

Training

De Australian Kelpie is een van de meest trainbare rassen en blinkt uit in sport en veeleisende werkrollen. Velen zijn werkzaam als geleidehonden of hulphonden voor mensen met speciale behoeften. Ze worden ook gebruikt bij opsporings- en zoek- en reddingsoperaties.

Het is duidelijk dat het leren van de basisprincipes van gehoorzaamheid niet echt een uitdaging vormt voor een Kelpie, en de moeilijkheid voor de meeste eigenaren is om de training voldoende gevarieerd en interessant te houden. Lid worden van een behendigheids- of flyballclub is waar mogelijk ideaal, of je moet de hond op zijn minst leren om eenvoudige klusjes en taken rond het huis uit te voeren om verveling te voorkomen.

Gezondheid

De Kelpie is over het algemeen een zeer gezond ras, hoewel het lijdt aan enkele van de oogaandoeningen die veel voorkomen bij veel van de hoedende rassen.

Cerebellaire abiotrofie
Dit is een zeldzame aandoening, hoewel het een erfelijke basis lijkt te hebben in het ras. Het betreft degeneratie van de Purkinje-cellen van het centrale zenuwstelsel, die grotendeels verantwoordelijk zijn voor coördinatie en evenwicht. Symptomen zijn meestal duidelijk bij jonge pups van 6 tot 12 weken oud, hoewel ze zich soms enkele maanden niet manifesteren.

Getroffen pups zijn ongecoördineerd, wiebelig en hoogdravend in hun bewegingen. De aandoening is tot op zekere hoogte progressief en in veel gevallen niet dodelijk. Het maakt het dier echter erg vatbaar voor ongelukken en verwondingen gedurende het hele leven.

Collie-oogafwijking
Zoals de naam doet vermoeden, treft deze aandoening, ook wel bekend als choroïdale hypoplasie, verschillende collie-rassen. Zorgvuldig veterinair onderzoek moet de aandoening bij pups detecteren voordat ze opnieuw worden geplaatst, wanneer tekenen van dunner worden van het netvlies zichtbaar zijn. Deze uitdunning beïnvloedt de visuele functie over dat specifieke gebied van het netvlies en kan in ernstige mate blindheid veroorzaken.

Craniale kruisbandbreuk
Het craniale of anterieure kruisband is verantwoordelijk voor het normaal scharnieren van het kniegewricht en het scheuren ervan is de meest voorkomende oorzaak van aanhoudende kreupelheid van de achterpoten bij honden waarbij Kelpies bijzonder vatbaar is.

Hoewel tekenen plotseling kunnen optreden, is dit meestal het gevolg van chronische degeneratie van het ligament die plotseling wordt verergerd bij inspanning. Chirurgisch herstel is nodig om de hond weer normaal te laten werken en om het vroege begin van artrose te voorkomen.

Hypothyreoïdie
Kelpies van middelbare of oudere leeftijd die tekenen van lethargie, onverklaarbare gewichtstoename, haaruitval of huidziekte vertonen, moeten worden gescreend op onder activiteit van de schildklier, die optreedt als gevolg van immuun gemedieerde vernietiging van schildklierweefsel. Voordat deze symptomen zich ontwikkelen, kunnen oplettende eigenaren gedragsveranderingen opmerken, zoals agressie en teruggetrokkenheid. Aangenomen wordt dat deze het gevolg zijn van een ontsteking in de schildklier, in de nek.

Microfthalmie
Af en toe kom je Kelpie pups tegen die geboren zijn met onderontwikkelde, blinde ogen. Deze ogen zijn meestal duidelijk klein en kunnen andere afwijkingen vertonen, zoals haargroei in de oogkassen. De aandoening kan zowel uni- als bilateraal zijn.

Progressieve retinale atrofie
Dit is nog een andere oogaandoening die veel voorkomt in de collie-familie, waarbij het netvlies, het weefsel aan de achterkant van het oog dat verantwoordelijk is voor het gezichtsvermogen, begint te degenereren. Het proces begint bij aangetaste honden op middelbare leeftijd en kan voor het eerst worden opgemerkt als nachtblindheid. Het kan zelf beperkend zijn, maar helaas ontwikkelt het zich vaak en veroorzaakt het een aanzienlijke visuele beperking.

Oefeningen

Het is voor de meeste eigenaren buitengewoon moeilijk om zoveel beweging te geven als de Kelpie zou willen. Wandelen, rennen, zwemmen en wandelen zijn allemaal activiteiten waar dit zeer energieke ras van geniet, en zoals hierboven besproken, biedt het lid worden van een hondensportclub een uitstekende fysieke en mentale training waar de hond van zal genieten. Zelfs na al deze oefening moeten toekomstige eigenaren zich ervan bewust zijn dat hun Kelpie niet zomaar in een hoekje zal kruipen om te slapen: de meesten zijn constant onderweg en volgen elke beweging van hun eigenaar door het huis.

Uiterlijke verzorging

Omdat de vacht van de Kelpie kan variëren, geldt dat ook voor de verzorgingseisen. De meesten werpen echter het hele jaar door een redelijk bedrag, met zware vervellingen in het voor- en najaar. De vacht heeft de neiging om dood haar vast te houden en moet daarom twee keer per week worden geborsteld om klontervorming te voorkomen. Baden is zelden nodig, tenzij de hond bijzonder vies wordt.

Omdat ze zo actief zijn, hebben velen hun nagels niet geknipt nodig, tenzij ze alleen op zachte oppervlakken lopen, hoewel eigenaren moeten luisteren naar de veelbetekenende klikken als de hond door het huis loopt, wat kan aangeven wanneer de nagels te lang zijn en aandacht nodig hebben . Zoals bij elk ras, zal borstelen een goede mondhygiëne bevorderen en wordt het meestal goed verdragen als het wordt geïntroduceerd als de hond een pup is.